Mężczyźni należą do specyficznej grupy pacjentów – rzadko mówią o swoich obawach i objawach lekarzowi. O ile da się ich przekonać do zwierzeń np. na temat bólu gardła czy dyskopatii odcinka lędźwiowego kręgosłupa to na temat układu rozrodczego nie dowiemy się od nich praktycznie nic.
Temat samobadania jąder od niedawna stał się tematem popularny, wcześniej wszystkie programy informacyjne dotyczyły kobiet oraz raka piersi. Uważa się, że im większa jest wiedza społeczeństwa na temat danej choroby tym śmiertelność mniejsza (szybsza diagnoza zazwyczaj równa się większa szansa na wyleczenie). Samobadania jądra mężczyzna może dokonać w każdym odpowiednim dla siebie momencie tj. podczas toalety ciała czy ubierania się.
Cechy na które powinien zwrócić uwagę to m.in wielkość worka mosznowego, kolor skóry pokrywającej worek mosznowy, wielkość jąder (należy pamiętać, że na górnym biegunie jądra znajduje się najądrze). Niepokojącym objawem powinno każde odchylenie stwierdzone podczas tego badania. Powiększenie worka mosznowego może wskazywać na wodniaka jądra.
Wodniak jądra charakteryzuje się gromadzeniem płynu w osłonkach jądra. Wyróżniamy dwie postaci tej choroby, jest to:
1. wodniak wrodzony (spowodowany brakiem wchłonięcia płynu podczas zstępowania jąder), który dotyczy dzieci;
2. wodniak nabyty (spowodowany gromadzeniem płynu np. w wyniku urazu czy stanu zapalnego).
Wodniak jądra jest chorobą uleczalną, jej leczenie polega na zabiegu chirurgicznym. Po przebytym zabiegu pacjent ma założony dren, którego zadaniem jest oczyszczenie worka mosznowego z nagromadzonego płynu. Wodniak jądra rozwija się zazwyczaj bezboleśnie, dlatego często pacjent pojawia się u lekarza z dość znacznym nagromadzeniem płynu, ale nie wpływa to w większym stopniu na leczenie – nadal możliwe jest wykonanie zabiegu. Należy pamiętać, że nadmierne gromadzenie płynu w osłonkach jądra może być przyczyną niepłodności, dlatego warto badać swoje jądra by pozostały one w stanie nienaruszonym i umożliwiły następnie bezproblemowe spłodzenie potomka.
