Rehabilitacja społeczna jest odmianą rehabilitacji, którą kieruje się do osób cierpiących na wielorakie schorzenia, mających różnorodne problemy. Jej podstawą jest pomoc takim ludziom w powrocie do życia społecznego. Oznacza to, że rehabilitanci próbują nauczyć swoich podopiecznych samodzielności oraz zaradności. W ten sposób, pozwalają im normalnie funkcjonować w świecie, radzić sobie z odmiennymi sytuacjami.
Ważnym elementem rehabilitacji społecznej jest odpowiednie nastawienie rehabilitowanych. Jednym z najtrudniejszych, ale zarazem podstawowych kroków jest przełamanie ich lęki i niepewności. Muszą sami czuć się prawowitymi ogniwami społeczeństwa, by byli tak traktowani. Muszą nabrać pewności siebie, żeby stawiać czoła wyzwaniom, które zapewne po jakimś czasie staną się dla nich zwykłymi, prostymi sprawami. Zanim jednak to się stanie, muszą zmobilizować się do określonych działań. Rehabilitacja społeczna ma obejmować powrót do pełnienia naturalnych ról społecznych. Oznacza to, że ma aktywować osoby niepełnosprawne, zachęcając je do aktywności towarzyskiej, zawodowej, rodzinnej, kulturalnej.
Rehabilitacja społeczna opiera się na różnych działaniach, ale do najważniejszych należą turnusy rehabilitacyjne oraz terapia zajęciowa w rozmaitych wersjach. Podczas takich wyjazdów i zajęć osoby niepełnosprawne spotykają się ze sobą wzajemnie, ale przede wszystkim, z psychoterapeutami. Chodzi tu jednak nie tylko o przygotowanie psychiczne, ale również o naukę podstawowych czynności, ćwiczenie zdolności manualnych. Niemniej jednak, do każdego rodzaju niepełnosprawności oraz do stanu zdrowia konkretnej jednostki dobiera się odmienne typy działań rehabilitacyjnych tak, by w pełni dopasować je do problemów danej osoby.
