Licówki to rodzaj nakładek na zęby, które pozwalają na przykrycie ich powierzchni oraz zamaskowanie wad lub innych niedoskonałości zgryzu. Mają formę cienkich płatków porcelanowych. Stomatolog nakłada je na wcześniej przygotowany ząb specjalnym klejem. Licówki zawsze mocuje się od strony zewnętrznej zęba. Komu polecane jest to rozwiązanie?
Kto powinien nosić licówki?
Wykonanie licówek najczęściej zalecane jest ze względów estetycznych. Taka forma korekty przeznaczona jest przede wszystkim dla osób, które chcą zmienić kolor, kształt lub długość zęba. Licówki pozwalają też na zlikwidowanie niedużych szpar między zębami oraz odbudowanie brakującego fragmentu zęba. Przy niedużych defektach można w ten sposób zniwelować również krzywiznę zębów. Założenie licówek polecane jest także w celu zamknięcia przerwy między zębami, czyli tzw. diastemy. W ten sposób można znacząco zmniejszyć lub całkowicie zlikwidować ten problem, co poprawia samopoczucie pacjentów.
Na licówki warto się zdecydować także wówczas, gdy dojdzie do złamania zęba siecznego. Jeżeli odpadł tylko fragment, nie trzeba go wyrywać oraz zastępować całym implantem. Licówki bardzo dobrze sprawdzają się w formie estetycznego wypełnienia, na dodatek trwalszego od zwykłego kompozytu. Rozwiązanie to polecane jest również pacjentom, u których na szeroką skalę występują przebarwienia zębów. Mogą być one następstwem wad rozwojowych szkliwa, fluorozy, stosowania części leków lub martwicy zębów. W takim przypadku najlepszym wyjściem jest zastosowanie nakładek porcelanowych. Licówki można tak naprawdę wykorzystać do niemal dowolnej korekty kształtu zęba. Dotyczy to np. zwężenia lub poszerzenia korony, a także wydłużenia lub skrócenia zębów.
Komu NIE są polecane licówki?
Nie każdemu pacjentowi zalecane jest leczenie z zastosowaniem licówek. Istnieją różne przeciwwskazania do ich wykonania oraz założenia. Należą do nich np. różne nieprawidłowości zgryzu, ponieważ prowadzą one do nadmiernego obciążenia licówek. Problemem jest również wysoki stopień zanieczyszczenia zębów lub obecność rozległych wypełnień. Licówki nie są polecane pacjentom cierpiącym na bruksizm, czyli zgrzytanie zębami. Podobnym przeciwwskazaniem są wszelkie parafunkcje, czyli szkodliwe nawyki. Dotyczy to np. obgryzania paznokci, które mogłoby doprowadzić do uszkodzenia licówki oraz jej utraty.
Nie bez znaczenia pozostają kwestie anatomiczne. Jeżeli zęby są zbyt krótkie, ich powierzchnia może być zbyt mała do trwałego przyklejenia oraz prawidłowego utrzymania licówek na miejscu. W przypadku braku zębów bocznych przedni łuk zębowy oraz licówki będą zbyt mocno przeciążone. Przeciwwskazaniem jest ponadto niewystarczająca higiena jamy ustnej.
Jak wygląda zakładanie licówek?
Specyfika licówek powoduje, że muszą być przygotowywane dla każdego pacjenta indywidualnie. Stomatolog dobiera odpowiedni plan leczenia, a następnie szlifuje w obrębie szkliwa licowaną powierzchnię zębów. Zabieg ten jest bezbolesny. Następnie pobierany jest wycisk, który bardzo wiernie odwzoruje oszlifowany ząb. Na tym etapie konieczne jest również dobranie koloru porcelany, jaki posiadać będą wytworzone dla pacjenta licówki. W międzyczasie wykonywana jest również licówka tymczasowa, którą można nosić w celu zachowania estetycznego wyglądu zębów. Po upływie kilku dni przymierzane są licówki dedykowane. Na tym etapie oceniany jest uzyskany za pomocą danej metody korekcji efekt estetyczny. Jeżeli nie występują żadne komplikacje, licówkę można na stale zacementować do powierzchni zębów naturalnych pacjenta.
